Óhappabloggið

Það var bókstaflega ráðist á mig í myndlistasögutíma í dag. En ég var eitthvað að fíflast nett með Jóni, sem ég sit einstaka sinnum við hliðina á í þessum tímum. Óaðvitandi að fyrir framan mig sat gömul kona sem peppaði sig ákaft upp í að hefja sig yfir mig (ath. mig, ekki Jón) og halda stutta, en ruddalega ræðu sem að varð til þess að kennsla stöðvaðist. Ég var búinn að fyrirgefa henni gjörninginn áður en honum lauk og sat bara undir ræðunni og pírði augun á móti, þegjandi... En þá gerði hún hið ófyrirgefanlega. Hún sló lokapunktin á fyrirlestur sinn með orðunum "Hóld kjeeeft bara!"
DANSKA!?!?
Ég viðurkenni fúslega að ég hafði verið að trufla hana án þess að vita það. Kurteisislegt "Afsakaðu, ÞIÐ (ekki ÞÚ eruð með smá læti og mér þykir það truflandi." hefði dugað, en hún varð að grípa í dönskuna. Ég sat þarna á meðan kennarinn íhugaði upphát hvort það ætti að færa mig, færa mig út úr stofunni eða leyfa mér að sitja. Sjálfur var ég búinn að læsa klónnum um borðið mitt svo ég myndi ekki freystast til þess að kippa undan danabrókinni stólnum og brjóta þar með á henni mjaðmirnar.
Ég lét hugan reika og ímyndaði mér glæstan listaferill minn þar sem eingöngu væru limlestingarmyndir og annað slíkt með danabrókinni á boðstólnum... Hljómar næstum nógu frumlegt til þess að geta gengið upp.

Danska... Mér var nauðgað í tíma í dag og ég ætla að eyða restinni af deginum í sturtu... Danabrók... dönskunni var ofaukið.

---