Dagur þrettán: Höfn - Vík í Mýrdal
02/09/06 14:46
Jæja, þá hefur maður séð Jökulsárlón með eigin augum!
Svo kíktum við líka á Svartafoss, en það er eftirlætis fossinn minn.
Jökulsárlón, þessi mynd er í um 5% af upprunalegri stærð (held það kosti svona 60.000 kr. að framkalla hana í fullri stærð! o_O ).
Hér er góð mynd sem sýnir hversu stórt þetta raunverulega er.
Við Aggi við Jökulsárlónið, ég gleimdi að pósa, var að hugsa um vélina.
Svartifoss.
Við vöknuðum upp úr ellefu og kíktum með Loga að fá okkur búrger áður en við héldum af stað úr bænum. Og var fyrsta stoppið á Þórbergssetrinu.
Aggi varð auðvitað að máta aðsetur ædolsins síns.
Svona lítur setrið út, en það klæða allar bækur þórbergs.
Minnisvarði um Þórberg.
Aggi að reyna að lokka kú til sín, en hún horfir bara á hann eins og hann sé eitthvað verri.
Þegar við fórum að nálgast Jökulsárlónið fór að bera á því að það var hryllilega mikið af jeppum að mæta manni, þetta er greinilega eitthvað þannig svæði. Svo var einn stopp á einbreiðri brú sem liggur yfir lónið og lét okkur bíða eftir sér í dágóðan tíma! o_O
Svo var planið að eyða nóttinni á Kirkjubæjarklaustri, en þar var hvergi hægt að fá svefnpláss og hótelið fullbókað þannig að við enduðum á Vík í Mýrdal. Þetta er snotur bær og við fengum draumaveður. Að venju fengum við okkur nokkra bjóra, horfðum á X-Files þátt og skelltum okkur á bæjarkránna... Það var ótrúlega lítið um að vera þarna, þetta var aðeins fámennara en á fimmtudagskvöldi á Höfn. Ég, Aggi, þrjár stelpur og einn gaur... Þetta var allt djammliðið á Vík þetta annars fallega föstudagskvöld.
Þótti mér merkilegt að er ég var að röfla í bargellunni og Gunnarskaffi lagið mitt barst í tal þá byrjaði hún öll að hoppa um, hún þekkti mig! o_O
Ég er frægur í Vík í Mýrdal! :Þ
Eftir lokun kíkti hún með okkur í nokkra bjóra og tölvufikt áður en haldið var í háttinn. En ég fór að venju á stúfanna með myndavélina.
Á Vík sitja fílar hér og þar um bæinn og færa sig hvergi þótt maður fari nærri. Ég komst verulega nálægt þessum, en hætti mér þó ekki of nálægt því ekki vildi ég fá lykt af bræddri síld yfir mig allan eina ferðina enn.
Gallinn við það að þeir hleypa manni svona nálægt er það að krakkar geta hent stórum steinum í þá.
Það er næstum ómögulegt að sjá hvar himinn og haf mætast.
Fallegir drangar spíra upp úr hafinu. Ég á því miður ægilegt bágt með örnefni svo þeir heita bara spírudrangar þar til annað kemur í ljós.
Húsið sem við gistum í er pínu draugalegt svona þegar allt er slökkt hérna inni enda frekar gamalt að sjá. Þegar ég kom heim aftur úr ljósmyndatrítlinu mínu var klukkan orðin sjö um morgun og þegar ég gekk inn í dimmt húsið var öskrað snögglega úr kjallaranum, ég leit strax niður og þá þar standa hvítklædda veru og ég held ég hafi aldrei komist eins nærri því að fá hjartaáfall og akkúrat þarna. Hvítklædda veran reyndist vera kona nokkur frá Austurríki og var að koma úr sturtu, ívafin handklæði. Ég átti gott spjall við hana og mann hennar áður en ég hélt í háttinn... fínasta fólk.
Hér er svo mynd af leiðinni sem við fórum í dag:
Svo kíktum við líka á Svartafoss, en það er eftirlætis fossinn minn.
Jökulsárlón, þessi mynd er í um 5% af upprunalegri stærð (held það kosti svona 60.000 kr. að framkalla hana í fullri stærð! o_O ).
Hér er góð mynd sem sýnir hversu stórt þetta raunverulega er.
Við Aggi við Jökulsárlónið, ég gleimdi að pósa, var að hugsa um vélina.
Svartifoss.
Við vöknuðum upp úr ellefu og kíktum með Loga að fá okkur búrger áður en við héldum af stað úr bænum. Og var fyrsta stoppið á Þórbergssetrinu.
Aggi varð auðvitað að máta aðsetur ædolsins síns.
Svona lítur setrið út, en það klæða allar bækur þórbergs.
Minnisvarði um Þórberg.
Aggi að reyna að lokka kú til sín, en hún horfir bara á hann eins og hann sé eitthvað verri.
Þegar við fórum að nálgast Jökulsárlónið fór að bera á því að það var hryllilega mikið af jeppum að mæta manni, þetta er greinilega eitthvað þannig svæði. Svo var einn stopp á einbreiðri brú sem liggur yfir lónið og lét okkur bíða eftir sér í dágóðan tíma! o_O
Svo var planið að eyða nóttinni á Kirkjubæjarklaustri, en þar var hvergi hægt að fá svefnpláss og hótelið fullbókað þannig að við enduðum á Vík í Mýrdal. Þetta er snotur bær og við fengum draumaveður. Að venju fengum við okkur nokkra bjóra, horfðum á X-Files þátt og skelltum okkur á bæjarkránna... Það var ótrúlega lítið um að vera þarna, þetta var aðeins fámennara en á fimmtudagskvöldi á Höfn. Ég, Aggi, þrjár stelpur og einn gaur... Þetta var allt djammliðið á Vík þetta annars fallega föstudagskvöld.
Þótti mér merkilegt að er ég var að röfla í bargellunni og Gunnarskaffi lagið mitt barst í tal þá byrjaði hún öll að hoppa um, hún þekkti mig! o_O
Ég er frægur í Vík í Mýrdal! :Þ
Eftir lokun kíkti hún með okkur í nokkra bjóra og tölvufikt áður en haldið var í háttinn. En ég fór að venju á stúfanna með myndavélina.
Á Vík sitja fílar hér og þar um bæinn og færa sig hvergi þótt maður fari nærri. Ég komst verulega nálægt þessum, en hætti mér þó ekki of nálægt því ekki vildi ég fá lykt af bræddri síld yfir mig allan eina ferðina enn.
Gallinn við það að þeir hleypa manni svona nálægt er það að krakkar geta hent stórum steinum í þá.
Það er næstum ómögulegt að sjá hvar himinn og haf mætast.
Fallegir drangar spíra upp úr hafinu. Ég á því miður ægilegt bágt með örnefni svo þeir heita bara spírudrangar þar til annað kemur í ljós.
Húsið sem við gistum í er pínu draugalegt svona þegar allt er slökkt hérna inni enda frekar gamalt að sjá. Þegar ég kom heim aftur úr ljósmyndatrítlinu mínu var klukkan orðin sjö um morgun og þegar ég gekk inn í dimmt húsið var öskrað snögglega úr kjallaranum, ég leit strax niður og þá þar standa hvítklædda veru og ég held ég hafi aldrei komist eins nærri því að fá hjartaáfall og akkúrat þarna. Hvítklædda veran reyndist vera kona nokkur frá Austurríki og var að koma úr sturtu, ívafin handklæði. Ég átti gott spjall við hana og mann hennar áður en ég hélt í háttinn... fínasta fólk.
Hér er svo mynd af leiðinni sem við fórum í dag:
|