Óhappabloggið

Ójú!! Ég fór aftur að fikta í South Park karakterum, enda fannst mér kominn tími til þar sem ég hef breyst svo mikið síðan síðast þegar ég skóp sjálfan mig í South Park útgáfu að ógjörningur er að bera kennsl á mig núna. Hér fyrir neðan má sjá nýjasta módelið, og hér má sjá möppuna af öllum sem ég er búinn að South Park væða hingað til.



Ég vandaði mig extra mikið núna, jafnvel Ellarispurnar á handleggjunum á mér og alles. :P

Ég er kominn með sai hnífinn minn í hendurnar aftur!
Fagnaðarendurfundir það.
Reyndar mátti ég ekki fá hann aftur án þess að þeir klipptu næstum allt blaðið af honum, en það skiptir litlu, hann er samt ennþá fallegur í slíðrinu.
Undarlegt þótti mér að nú er hnífurinn hættulegri en nokkru sinni fyrr þar sem klippingin myndaði á blaðinu tvö stykki 92° horn í stað hins vel rúnaða og ávala odds sem fyrir var. Er nú hæglega hægt að skera sig á honum ef ekki er varlega farið, eins og ég komst að á leiðini út úr lögreglustöðinni skömmu eftir að hafa fengið hann aftur í hendurnar... Ekki skar ég mig á honum á meðan hann var heill, enda gersamlega ómögulegt, jafnvel fyrir Óhappa-Pésa eins og mig. :/

ÞETTA ERU ASNALEGUSTU LÖG Í HEIMI!!!

Asnalegri en lögin sem kveða á um að ekki megi ganga með belju upp Laugarveginn nema einn maður gangi á undan henni og teymi hana, einn gangi við hlið hennar með hönd á baki hennar og svo loks einn á eftir henni með gott tak á hala hennar.
Asnalegri en lög sem kveða á um að þú gætir sætt lögsóknum og sektum/fangelsisvist ef þú neitar bláókunnugri manneskju um að trítla inn til þín og kúka í klósettið þitt.
Asnalegri en lögin sem kváðu á um að Tyrkir væru hér réttdræpir allt fram til '96 ef ég man rétt.

Eins og áður sagði, þá er hnífurinn nú hættulegri en nokkru sinni fyrr, bara ljótari. Er ég kominn á þá skoðun að þessi lög hafi verið sett í gildi til þess að hindra það að nokkur maður eigi fallegan hníf hér á landi. Vafalítið hefur einhver embættismaðurinn fengið minnimáttarkend og komið þessu í gegn með klækjum og múturgreiðslum. Ég meina, ég get keypt mér forljótan eldhúshníf sem er beittari en öll sverðin í Kill Bill™ til samans, en ég má ekki eiga fallegan, meinlausan skrauthnif fyrr en búið er að "gelda" hann útlitslega séð óháð því hvort hann verði skaðlegri fyrir vikið. Á þessu sviði má lögreglan hoppa upp í sparigatið á sjálfri sér!! Hafiði það farisear og tollheimtumenn!!! Grrrrrrr.... >:@

Hvað fangelsisvistina varðar, þá var það víst bara eitthver innantóm hótun til þess að hræða fólk til þess að borga sektina. Aðspurð tjáði lögreglan mér að ég gæti aldrei fengið að sitja þessa sekt af mér. Til þess að komast í fangelsi út af þessu máli þyrfti ég að ráða mér lögfræðing og bíða þess að réttað yrði yfir mér, á meðan myndu hlaðast up vextir, vaxtavextir og ávextir á sektina mína og myndi málinu líklegast ljúka þannig að ég fengi skilorðsbundið fangelsi og þyrfti að borga sektina ofvöxnu, lögfræðingnum og allan málskostnað... Satt að segja er ég farinn að verða fullsaddur á því að vera í fullri barnapössun af lögreglunni. Þeir gætu altént reynt að gera það rétt fyrst þeir eru að því á annað borð því mér finnst eins og þeir hafi bara klippt framan af hnífnum af illgirni... Allavega sé ég engin önnur rök fyrir þessum barnalegu skemmdarverkum laganna varða.

Jæja, þá eru ljósmyndirnar sem ég tók úti loksins komnar úr framköllun!
Ég bjó til nýja hliðarsíðu hérna til hægri sem að heitir "Ljósmyndir" og skellti þeim þangað, en ég virðist eiga eitthvað bágt með að upphlaða síðunni sjálfri. vona að það virki.
Ég vara viðkvæma við nautaatsmyndunum... Ég get ekki lýst því hvað mér leið hryllilega á þeirri athöfn. :/

*EDIT* Ljósmyndasíðan er komin í gang, en engir íslenskir stafir nema í lýsingum myndanna. */EDIT*

Annars er frá því að segja að í morgun barst mér kæra frá tollinum. Er mér gert að greiða tíuþúsund krónur í sekt ellegar dúsa í fangageymslu í ótilgreindan tíma. Tekið er fram að "Afgreiðsla málsins færist ekki í sakaskrá."

Um er að ræða tvö stykki skrauthnífa sem eru álíka oddhvassir og venjuleg teskeið og eru úr málmi sem ekki er hægt að brýna án þess að bræða járnið í blaðinu og steypa það upp á nýtt. Ef ég hefði vald á slíkum útbúnaði myndi ég nú einfaldlega bara smíða minn eigin hníf.
Í kærubréfinu, er lögreglustjóri Keflavíkurflugvallar sendi mér, er vísað í tvær lagagreinar:
123. grein tollalaga (nr. 55/1987) og 124. grein sömu laga, en þessi tollalög er hægt að skoða hérna. Til þess að finna greinar 123. og 124. þarf að skrolla niður eða leita að greinanúmerinu með því að þrýsta á CTRL+F á pc tölvum eða Epli+F á Mac.

Ég er búinn að lesa þessar greinar gaumgæfilega og sé ekki betur en svo að þær fjalli um smygl á tollskyldum varningi og refsingu við broti af því taginu. Skrauthnífarnir mínir kostuðu til samans um 5000 íslenskar krónur, en til þess að vara sé tollskyld þarf hún að hafa kostað yfir 16.000 íslenskar krónur. Þeir gætu alveg eins hafa vísað í lagagreinar sem fjölluðu um biðskyldu og tekið hnífana, -alveg jafnófær brúin þar.

Einnig, ef svo er að til séu lög sem banna innfluttning á skrautvopnum sem ekki er hægt að nota (lít á þessa hnífa sem styttur frekar en vopn) þá ætla ég samt sem áður að þræta fyrir að borga þessa sekt. Hvers vegna má ég ekki taka með mér plathníf til landsins frá Spáni ef ég má fara út í Hagkaup eða Kokku og kaupa mér þar mun stærri, beittari, oddhvassari og hættulegri kjöthnífa?
Sem dæmi má nefna trausta kjöthnífinn hennar mömmu sem stendur inni í eldhúsi og bíður þess að sér sé sökkt í hold. Hann er alls ekki ósvipaður þessum hníf (á mynd til hægri) sem kaupa má í Kokku á Laugarveginum. Hann er svo beittur að það er ógerlegt að vaska hann upp með uppþvottabursta því hárin skerast öll af í ferlinu.

Einnig má hafa það til hliðsjónar að ég er búinn að vera í og úr bardagalistum frá 6 ára aldri, ef ég ætlaði mér að skaða einhvern (sem ég hef ekki gert hingað til nema í sjálfsvörn), þá gerði ég það með berum höndum, fótum og höfði. Ég mundi aldrei grípa til eggvopns í slagsmálum og vona innilega að það séu fleiri eins og ég þarna úti.

Niðurstaða: Ég er tilbúinn til þess að sitja fangageymslur í allt að eina viku í stað þess að greiða þessa fáránlegu sekt fyrir glæp sem ég hef ekki framið. Svo er líka ágætt að fá eitthvað af þessum skattpeningum mínum til baka í formi matar og húsnæðis. -Og vonandi fæ ég sai hnífinn minn aftur... Mig hefur langað í svona síðan ég var fjögurra ára. :/

Ætti maður að fá sér þennan? o_O
Nafn leiksinns er komið frá þessari mynd sem ég verð eiginlega að plata Agga með mér í að finna og glápa á. :P

Jæja... Þá er maður kominn heim á klakann aftur... Sólbrúnn í meðallagi og frelsinu feginn.
Svona hreint út sagt þá dreg ég það stórlega í efa að ég sæki þennan stað heim aftur.
Ég var með illt í maganum fyrstu þrjá dagana þrátt fyrir að éta við því lyf í lon og don og svo eftir það átti ég bágt með að halda niðri nokkrum mat það sem eftir var ferðarinnar. Þá skipti það engu hvort ég hefði étið sveittan hamborgara með tveggja mm þykku beikoni, eggjum og 200 grömmum af lauk (ég er að kúgast þegar ég skrifa þetta), smurt brauð eða dýrindis nautasteik. Þetta vildi allt saman út aftur sömu leið og það fór inn. Þannig varð það að ég horaðist all svakalega í þessari ferð og er að vonast til þess að geta unnið upp smá matarlyst á næstunni til þess að fá aftur fallega hliðarspikið mitt. :P

Þessi magaslappleiki háði mér einnig mikið á "djamminu" svokallaða, en ég átti einnig bágt með að halda niðri einum einasta bjór. En ég náði oftast að halda niðri nokkrum og skreppa aðeins út á lífið. Var iðulega haldið á Víking Bar, sem að er krá sem höfðar mikið til norrænu þjóðanna og Íslendingar fjölmenntu öll kvöld. Víking lokaði síðan alltaf klukkan 3 og þá var oftast haldið á sóðabæli sem kallast "24 Hour Party Square". Þetta er nokkuð sem að líkja mætti við Lækjartorgið okkar. Torg með fullt af stórum skemmtistöðum sem ekki voru opnir allan sólarhringinn eins og nafn torgsinns gefur svo ranglega til kynna, heldur lokuðu klúbbarnir flestir á milli 5:30 og 6:30. ALLIR þessir klúbbar voru ekkert annað en einn feitur risastór Opus 7 (er áður hét Piano Bar) sem er hérna heima á klakanum.
Fyrsta kvöldið sem ég fór á þennan Party Square álpaðist ég inn á stærsta klúbbinn, "KIU". Fljótlega eftir að ég kom þarna inni labbar náungi upp að mér og segir: "psst... hey..." og lætur eins og hann ætli að hvísla eitthverju að mér... Ég halla mér nær til þess að hlusta á þetta rosalega leyndarmál sem ég hélt hann ætlaði að segja mér, og jú jú... ungi, ókunnugi maðurinn ákveður að stökkva út úr skápnum með stæl með því að bíta mig í vörina!! Eftir þetta var ég þekktur af MS-ingunum sem "gaurinn sem var bitinn í vörina af hommanum" (Er ekki auðveldara að segja bara "Alli"?). Mér brá svo við þetta að ég fattaði ekki að ég hefði átt að lemja hann í klessu fyrir þessa mannasiði. En eftir á að hyggja held ég að það gæti boðið AIDS í heimsókn, enda var ég svo heppinn að ekki blæddi úr vörinni á mér eftir atlöguna. Þrátt fyrir þetta mikla áfall ákvað ég að halda djamminu áfram og skellti mér út á dansgólfið. Þar kom síðan fljótlega fönguleg dama og fór að dansa við mig. Það dugði skammt því allt í einu varð hún dauðhrædd á svipinn og fór að benda eitthvað fyrir aftan mig, ég sneri mér við og *BAMM!!* ég fékk einn vænan gúdd moren frá sveittum spánverjahnakka. Ég brást við eins og ég geri venjulega við þessar aðstæður: Stend og horfi pirraður á sökudólginn... Sveitti spánverjahnakkinn snerist á hæl og strunsaði eitthvað inn í mannþröngina. Stelpan kom aftur til mín og talaði hratt og mikið upp á spænska tungu og benti ákaft á útganginn. Gaurinn ætlaði víst að ná í liðsauka. Ég lallaði því bara í rólegheitunum yfir á næsta klúbb við hliðina á er hét Zona. Þar varð ég fyrir svo miklu aðkasti vændiskvenna að ég hugði mér vart lífs og ákvað að láta hér gott heita og hefja 40 mín. göngu mina heim á hótel. Ég hafði verið á röltinu í rúmt korter þegar bíll nemur staðar við hliðina á mér og ókunnugur ungur maður býður mér far heim á hótel. Hann var væskilslegur vexti og ég var viss um að ef þetta væri morðingi þá ætti hann eftir að fá að finna til tevatnsins. Einnig hafði ég í huga að ég hafði lent í homma fyrr um kvöldið og að ekki slegi eldingu niður tvisvar á sama stað.... RANGT!!!!!! Þegar bílinn er kominn á dágóða ferð finn ég að helvítis krípið rekur tunguna í eyrað á mér og setur hendina á vinstra lærið á mér! Ég gersamlega flippa. Byrja að öskra eitthvern fjandan á hann, en þorði ekki að lemja hann, annars vegar að ótta við AIDS og hins vegar að ótta við það að bíllinn, sem var á mikilli ferð, endaði utan vegar og yrði okkur báðum að bana. Ég brá það ráð að gera tilraun til þess að hoppa út úr bílnum á ferð, fór úr bílbeltinu blótandi krípinu í sand og ösku, opnaði hurðina og setti mig í hoppistellingarnar. Þá negldi hann niður og ég hopp/datt út úr bílnum. Svo brunaði hann í burtu. Restinni af göngutúrnum heim á hótel eyddi ég í að neita góðfúslegum tilboðum eiturlyfjadjöfla: "Got good hchrokoa [kókaín] - only 70 euros for you my hchrend".
Eftir þessa viðburðarríku nótt var ég tregur til þess að fara á Partýskverið, en samt urðu heimsóknirnar þangað allnokkrar, en sem betur fer ekki eins hryllilegar og sú fyrsta, en leiðinlegar voru þær flestar. :/

Aðaldjammið hjá mér í þessari ferð voru setufylleríin heima á hóteli. Hefði ég getað sparað mér offjár hefði ég bara haldið þetta heima á klakanum með sama félagsskap. Eitt kvöldið vorum við með of mikil læti of seint úti á svölum. Gengur þá næturvörður undir svalirnar og gargar reiðilega á okkur: "HEY!! ARE YOU HAVING AN AMERICAN PARTY!!?!? - GO TO SLEEP!!" Við veltum því enn ákaft fyrir okkur hvers vegna hann sagði "American".

Síðan var auðvitað túristast smávegis líka. Ég skellti mér í sjóinn og synti út að baujunni sem að afmarkar hversu langt maður megi fara út... Síðan fer ég að svamla til baka, eftir smá stund ætla ég að líta aftur fyrir mig til þess að athuga hvað ég væri kominn langt fra baujunni... þá sá ég mér til mikillar skelfingar að baujan var enn við hliðina á mér. Nú kom tvennt til greina, annað hvort var baujuhelvítið að elta mig eða... ÚTSOG!! o_O Ég komst aftur í land við illan leik og mikið svaml og lét sjóinn eiga sig eftir þetta atvik. Að auki var ég lítt fyrir ströndina gefinn: Sandur undir neglurnar, sandur undir augnlokin, sandur á milli rasskinnanna, sandur á milli tánna, sandur í eyrunum, sandur í naflanum, sandur í nösunum og sandur á milli tannanna svo fátt eitt sé nefnt.

Svo var einnig túristast til fjallaþorpsins Mijas. Þar dró ég strákana með mér á míkrósafnið. Meðal safnmuna eru hlutir eins og:
-Sjö furðuverk veraldar máluð á tannstöngul.
-Síðasta kvöldmáltíðin eftir Da Vinci máluð á hrisgrjón (það sést móta fyrir andlitunum á fólkinu og allt!)
-Þurkaðar flær sem búið er að klæða í föt.
-Portrett af Abraham Lincoln málað á títiprjónshöfuð í miklum gæðum.
-Faðirvorið ritað á blaðsbrún!!
-Ekta þurrkað mannshöfuð á stærð við tennisbolta.
-O.fl.

Í Mijas keypti ég tröllvaxinn butterfly hníf og bastard ríting af gamalli konu í rafmagnshjólastól. Ekki lét ég þar við sitja, heldur keypti mér einnig verulega sexý 46,5 cm langan sai hníf þegar ég kom aftur úr þorpinu. Ég varð síðan miskunnarlaust afvopnaður í tollinum áðan. Tollararnir stoppuðu bara einn og einn og skoðuðu í farangurinn, ég var einn af þeim heppnu. :/ Reyndar tel ég að allar líkur séu á því að ég fái sai hnífinn aftur til baka með einu eða öðru móti.

Síðasta daginn okkar á Spáni kom rigning, en mér skilst að í Torremolinos hafi ekki komið dropi úr lofti í tæpt ár. Flestöll pálmatrén þarna voru hálfdauð og blaðalaus.
-Himnar Torremolinos grétu brottför okkar... Það var mjög svalandi.

En ég ætla að láta hér við sitja í bili. Er orðinn sybbnaður eftir að hafa setið í fljúgandi víbrador í fjóra og hálfa klukkustund.

Post Scriptum: Ég hendi inn myndum um leið og ég fæ allar myndirnar úr framköllun.

Ég er búinn að vera að renna yfir hlutina sem ég ætla að hafa með í för sem ekki eru nú þegar komnir niður í tösku:

Farsími + HLEÐSLUTÆKI!!
iPod + Dock + Heyrnartól + FM Sendir + HLEÐSLUTÆKI
Nintendo DS + HLEÐSLUTÆKI!!!
Rakvél + HLEÐSLUTÆKI!!
Hárgel + Hleðsl... ömm... nervermind...
Teikniblöð + Penni
Myndavélin góða
Fylla iPodinn af tónlist (eitthvað fyrir venjulega fólkið líka)

Fátt er verra en að kippa með sér góðri græju en gleyma hleðslutækinu... Ef það er eitthvað sem ég er að gleyma og þið vitið að ég ætti að taka með, látið mig vita sem fyrst! -Mér finnst eins og ég sé að gleyma eitthverju. (föt, tannburstar, tannkrem, sólarvörn o.fl. er allt komið niður btw.). Annars væri ég sennilega líklegur til þess að gleyma að taka með mér föt, hehe.

Í dag var síðasti vinnudagurinn. Hann var fullkomnaður með fimm kúguðum vörubrettum af sótskítugum, þunnum, þungum kössum sem þurfti síðan að raða í hillur eftir litum og númerum. Þar að auki þurfti að færa til nánast allt sem fyrir var í hillunum til þess að koma nýju sendingunni fyrir.
Þar sem ég fer til Spánar á morgun var ég einstaklega var um mig að slasa mig ekki, hrakfallabálkurinn sem ég nú er. Það sem kom næstum því fyrir mig þennan vinnudaginn var:

-Ég handleggsbrottnaði næstum því
-Ég handleggsbrotnaði næstum því aftur
-Ég handleggsbrottnaði næstum því í þriðja sinn
-Ég var nærri straujaður af 800kg. vörubretti á fleygiferð
-Ég datt næstum því efst úr háum stiga og mölvaði þar með nærri öll bein.
-Ég varð næstum því fyrir sendibíl á miklum hraða fyrir utan vinnuna
-Ég varð næstum því fyrir tannlæknatíma á morgun en tókst að afpanta (er mjög feginn að tannsi fór ekki að rífa kjaft út af þessu).

Það sem kom fyrir mig í vinnunni:
Ég fék flís (ég fæ alltaf flís..........).
Ég fékk níðvísu, sem er ekki birtingarhæf þar sem fólk undir tvítugu les þetta blogg.
Ég greip um fugladrit sem hafði lent á einum kassanum sem kom í sendingunni.
Ég datt úr stiga.
Ég skaut teygju í hægra augað á mér.
Ég fékk nokkur vel staðsett peiperkött eftir alla pappakassana. (Ein sérstök tegund skápa kemur ósamsett í tveggja metra löngum, mjóum pappakössum með riffluðum hornum á öllum köntum... Bara slysagildra fyrir fólk eins og mig).

Auk þessa átti sér stað ein hryllilegasta einræða sem ég hef nokkurn tíman fengið. En hana átti Atli frændi minn og var hann að tala um mann sem að þótti mjög vænt um bílinn sinn rétt eins og mér. Sagan var eitthvað á þessa leið (í styttri útgáfu):

"Ég man eftir manni sem að var búinn að eiga bílinn sinn í rúm þrjátíu ár og þótti ólýsanlega vænt um hann. Hann dekraði við hann á hverjum degi, bónaði og þreif, en það kom sá dagur að hann kom honum ekki í gegn um skoðun vegna þess hve ryðgaður undirvagninn var orðinn. Þannig að maðurinn ákvað bara að fylgja bílnum í bílapressuna og gerði svo."

-Ég er handviss um að svipurinn sem ég setti upp þegar hér var komið við sögu hafi verið ómetanlegur, enda hélt ég að þarna hefði aumingja maðurinn farið í bílapressuna MEÐ bílnum og orðið að kjötfarsi. Eftir að hafa hlegið af svipnum á mér (sem batnaði alls ekki við þessa skyndilegu hlátursroku í lok þessarar hryllilegu sögu) í dágóða stund leiðrétti hann misskilninginn. Var það og hinn mesti léttir.

Annað atvik af miklum misskilningi á vinnustað með svipuðum afleiðingum átti sér stað í fyrra og er getið á gamla Óhappablogginu og er svohljóðandi:

" Í vinnunni um daginn heyrdi ég Atla, frænda minn, og annan vinnufélaga minn, Stebba, tala saman:
-Atli: Það kom blóð upp úr kjallaragólfinu hérna i gærnótt!!
-Ég: Blóð!?
-Stebbi: Já, það stíflaðist leiðsla sem að liggur hérna undir og inn í húsið þarna sem ég man ekki hvað heitir.

Ég sá sem snöggvast fyrir mér eitthvers konar blóðleiðslur sem lágu á milli blóðbankans og sjúkrahúsanna á höfuðborgarsvædinu og hryllti mig.

-Ég: Bíddu.... BLÓÐ!!!!!?!?
-Atli: Nei, kjáni, FLÓÐ!!!
-Ég: Ó, ókei, hehe, hélt það væri kominn eitthver draugagangur.

Þvílíkur léttir!!!"

Þetta kann að virka eins og ég sé svo auðtrúa að ég hafi litið til himinns þegar ég heyrði að Tunglið (skemmtistaðurinn) hafi brunnið á sínum tíma... sem ég og gerði reyndar. Og gott ef það var bara ekki hann Atli frændi sem sagði mér það. :/
En Málið er með þá Atla og Stebba að þeir eru þeir síðustu sem færu að grínast með eitthvað svona lagað í öllum heiminum þannig að ég tek þá alltaf á orðinu og verð mér til mikillar skammar.

En burt séð frá öllum fíflaskap þá ætla ég ekki að blogga á meðan Spánarferðinni stendur þar sem ég þyrfti til þess Mac tölvu og borgað vefforrit fyrir tölvu af því sauðarhúsinu. Ég segi ykkur bara alla sólarsögunna þegar ég sný heim aftur.

-Alliat kveður í bili! Hafið það gott á meðan ég er í burtu strumparnir mínir!