Óhappabloggið

Ég er fullkomlega meðvitaður um þá staðreynd að þetta lag er eflaust það fyrsta sem allir gera þegar þeir komast fyrst í tónlistarforrit og því ættu að vera ótal margar útgáfur af því þarna úti, en ---->HÉRNA<---- er mín útgáfa.

Það er dálítið lengi að byrja, en ég fékk það ekki af mér að stytta það meira en þetta.
Flestir sem hafa kíkt í heimsókn hafa sennilega heyrt lagið óklárað, en loksins hvarf stíflan og ég kláraði það áðan.
-Góða skemmtun!

(P.S. Titilinn fann Dóri hennar Silju vinkonu)

Ég var eitthvað að vafra áðan og fann mér til mikillar furðu ÞENNAN vinsældarlista. Hélt ég að um tilviljun væri að ræða svo ég smellti á listamannsnafnið fyrir forvitnis sakir og lenti þá HINGAÐ. Ég prófaði þá að fara á Google og leita að Gunnarskaffi og endaði meðal annars HÉRNA.... -líka í Japan? o_O

Þessi síðasta færsla hringferðarinnar er jafnframt hundraðasta færsla mín á þessu bloggi, og segið svo að ég geti ekki planað neitt.

Það gerði þónokkuð rok um nóttina og tjaldið okkar lét eitthvað undarlega. Vindurinn náði upp undir botninn svo maður gekk í bylgjum inni í tjaldinu, en ég var búinn að festa svefn svo ég rumskaði bara einstaka sinnum og fór aftur að sofa. Tilfinningin var svona svolítið eins og ég hefði ímyndað mér að liggja á fljúgandi teppi og því dreymdi mig eitthvað stórfurðulegt sem ég auðvitað gleymdi að skrifa niður, en hefur eflaust verið furðuleg samblanda af Aladdín og kvikmyndinni Turbulence.
Við Aggi vöknuðum, ólíkt venjulega, báðir á sama augnablikinu stundvíslega klukkan tíu, en við gáfumst upp á notgun vekjaraklukkna eftir fyrstu nótt hringferðarinnar. Vitanlega var okkar fyrsta aðgerð að kíkja á Meistarann og fá okkur búrger, en því miður opnaði ekki þar fyrr en klukkan tólf og því var stefnan tekin á veitingahús hinum megin í bænum. Þar var allt upp bókað til klukkan fimm. Bensínstöðin var líka lokuð og opnaði ekki fyrr en ellefu. Nú voru góð ráð dýr, en fyrir einskæra heppni römbuðum við á Meistarann, sem var á eftirlitsferð og spurðum hann ráða. Hann gerðist svo góður að opna spes fyrir okkur og hleypa okkur í samlokur.


22° C og næslegheit við tjaldið okkar um morguninn.

Við átum samlokurnar okkar, kvöddum Hildi og Lalla og lögðum svo af stað heimleiðis... ég í hryllilegum hamborgarafráhvörfum. Við vorum ekkert að stoppa mikið og taka myndir nema rétt svo við Gullfoss og Geysi... Og á meðan ég man, besta kakó sem ég hef fengið fæst við Gullfoss. Við vorum komnir tiltölulega snemma heim og fór restin af deginum í að pakka upp og segja ferðasögur mín megin. En fyrir þá sem vildu fá fleiri myndir af svæðinu sem við ókum í dag bendi ég á ljósmyndasíðuna hér til hægri, þar ættu að vera nokkrar myndir af Árborgarhringnum.


Strokkur að blása úr sér.


Aggi komst vel að orði er hann kallaði þetta legstein. Synd hvað Geysi greyinu var nauðgað á sínum tíma.


Gullfoss og regnbogi.


Aggi spakur við fossinn.

Hér er svo leiðin sem farin var í dag:


...Og HÉR er svo leiðin sem við fórum í heild sinni. En við ókum rúma fjögurþúsund kílómetra (!), en upphaflega planið gerði ráð fyrir um 2700 og mun færri og styttri og betri malarvegum. þannig að við eyddum 20.000 kr. meira í bensín en áður var áætlað var í upphafi ferðar, eða um 50.000 krónur í það heila.

Í heildina litið hvað mig varðar er þetta búið að vera besta fríið mitt til þessa og ég sé ekki eftir neinu, nema þá kanski að hafa ekki séð ALLA smábæina og smellt þar myndum. En tíminn var naumur eins og við nýttum hann; illa en á sem skemmtilegastan hátt.

Á morgun mun ég svo setja inn eitthvað snyðugt úr ferðinni sem ekki kom hér á undan. Takk fyrir að fylgjast með!

Þrátt fyrir að hafa farið svo seint í háttinn þurfti ég lítinn svefn og var kominn á ról rétt fyrir ellefu eldhress og sprækur. Aggi var hins vegar ekkert á því að vakna strax svo ég skellti mér í sólbað, enda logn og 22° hiti. Svo fékk ég mér auðvitað búrger á barnum sem kallaðist Halldór... Halldór er verulega góður og deilir fyrsta sætinu á listanum með búrgernum af Narfeyrarstofu á Stykkishólmi. Það leið á daginn og Aggi fór á stjá og fékk sér feitan Halldór og svo var laggt af stað... En hvert? Um þetta var mikið hugsað, næsta nótt er svokölluð aukanótt sem við ákváðum að halda opinni. Hafði ég hugsað mér að eyða henni á Selfossi eða úti í Vestmannaeyjum, en Aggi vildi eitthvað rólegra (og fölnaði ákaft er ég minntist á Selfoss). Við ákváðum þá að vara milliveginn og fara á Laugarvatn. Sem svo reyndist vera rólegri en ég hafði ímyndað mér að Kópasker væri um helgi.

Á leiðinni skoðuðum við svo auðvitað Skógarfoss og Seljarlandsfoss. Það er rosalega fyndið að heyra útlendinga reyna að segja "Seljarlandsfoss": Sjallalll... shelliiahhlalllalllallah?


Skógarfoss.


Seljarlandsfoss.


Og svo spesjal ríkvest mynd af bílnum við Seljarlandsfoss fyrir Nínu.


Og svo önnur.

Svo var ekið nánast beint strik á Laugarvatn.



Þar er rekið tjaldstæði sem ég taldi vera mikinn djammstað okkar unga fólksins um helgar... Sem sýnir bara að ég er að verða gamall, því svo er ekki lengur. Tjaldstæðið er nú í eigu manns sem ég kalla ekkert annað en Meistarann og er þrjátíu ára aldurstakmark inn á tjaldstæðið. Meistarinn er eldri maður sem ber þess merki um að hafa stundað íþróttir allt sitt líf, hann glottir út í annað og fylgist vel með öllu sem á gengur á svæðinu. Þetta með aldurstakmarkið vissum við ekki er við gengum til hans og spurðum hvar tjaldstæðið væri:

Meistarinn: "Hvað eruð þið mörg?"
Við Aggi í kór (hikandi og ósamtaka): "Bara við tveir"
Meistarinn: "Og eigið þið von á nokkrum fleirum?"
Við Aggi: "Nibbs."
Meistarinn: "Allt í lagi, segjum sem svo að þið mynduð láta mig fá svona eins og sexhundruð krónur hvor, þá gæti ég, ef ske kynni, vísað ykkur á tjaldstæðið og opnað fyrir ykkur hliðið, ef fyndist ykkur boðið þyggjanlegt... Höfum við náð samningum, herramenn?"

Við Aggi kinkuðum kolli furðu lostnir yfir þessari seremóníu en fegnir því þó að hafa fengið tjaldstæði. Í veitingahúsi Meistarans er selt öl og því snerum við Aggi aftur eftir að hafa tjaldað og sátum til lokunar og aðeins lengur því Meistarinn var ekkert að stressa sig á okkur. Ég hafði orð á því við hann að ég hafi klikkað á því að merkja tjaldið svo sæist að við hefðum greitt fyrir. Hann glotti og svaraði: "Hafiði engar áhyggjur af því drengir mínir... Við þekkjum limmann!" :Þ

Skiljanlegt er að við eina barinn á plássinu myndu hópast ölvaðir unglingar á laugardagskvöldi, en ekki hérna. Það var hart tekið á hvers konar hópmyndunum í og við staðinn og þær örfáu yfirtökutilraunir unglinganna sem áttu sér stað voru samstundis horfnar á brott svo aðeins athuglustu gestir staðarinns tóku eftir þeim. Þetta er sannkölluð fjölskylduparadís.

Á tjaldstæðinu hittum við svo skemmtilegt par með nokkur börn sem þau voru að senda í háttinn. Konan dró mig á tal og í ljós kom að hún þekkti.... gettu hvern.... Bjarndísi túrbó, frænku á ísó... Þetta er ótrúlegt! o_O

Reyndar kom svo í ljós að konan heitir Hildur og er systir Hlyns vinar hennar mömmu. Að auki hafði hún og Lalli, maðurinn hennar, komið í heimsókn fyrir nokkrum árum til að skoða Ella. Þau buðu okkur svo að setjast að spjalli yfir öli í "Tuskuhótelinu" sínu, sem reyndist vera tjaldvagn. Það var setið og spjallað langt fram á nótt og þótti okkur þetta vera hið fínasta fólk.



Hildur í símanum.

Ég og Lalli í tuskuhótelinu.

Hér er svo leiðin sem farin var í dag:

Jæja, þá hefur maður séð Jökulsárlón með eigin augum!
Svo kíktum við líka á Svartafoss, en það er eftirlætis fossinn minn.


Jökulsárlón, þessi mynd er í um 5% af upprunalegri stærð (held það kosti svona 60.000 kr. að framkalla hana í fullri stærð! o_O ).


Hér er góð mynd sem sýnir hversu stórt þetta raunverulega er.


Við Aggi við Jökulsárlónið, ég gleimdi að pósa, var að hugsa um vélina.


Svartifoss.

Við vöknuðum upp úr ellefu og kíktum með Loga að fá okkur búrger áður en við héldum af stað úr bænum. Og var fyrsta stoppið á Þórbergssetrinu.


Aggi varð auðvitað að máta aðsetur ædolsins síns.


Svona lítur setrið út, en það klæða allar bækur þórbergs.


Minnisvarði um Þórberg.


Aggi að reyna að lokka kú til sín, en hún horfir bara á hann eins og hann sé eitthvað verri.

Þegar við fórum að nálgast Jökulsárlónið fór að bera á því að það var hryllilega mikið af jeppum að mæta manni, þetta er greinilega eitthvað þannig svæði. Svo var einn stopp á einbreiðri brú sem liggur yfir lónið og lét okkur bíða eftir sér í dágóðan tíma! o_O

Svo var planið að eyða nóttinni á Kirkjubæjarklaustri, en þar var hvergi hægt að fá svefnpláss og hótelið fullbókað þannig að við enduðum á Vík í Mýrdal. Þetta er snotur bær og við fengum draumaveður. Að venju fengum við okkur nokkra bjóra, horfðum á X-Files þátt og skelltum okkur á bæjarkránna... Það var ótrúlega lítið um að vera þarna, þetta var aðeins fámennara en á fimmtudagskvöldi á Höfn. Ég, Aggi, þrjár stelpur og einn gaur... Þetta var allt djammliðið á Vík þetta annars fallega föstudagskvöld.

Þótti mér merkilegt að er ég var að röfla í bargellunni og Gunnarskaffi lagið mitt barst í tal þá byrjaði hún öll að hoppa um, hún þekkti mig! o_O
Ég er frægur í Vík í Mýrdal! :Þ
Eftir lokun kíkti hún með okkur í nokkra bjóra og tölvufikt áður en haldið var í háttinn. En ég fór að venju á stúfanna með myndavélina.


Á Vík sitja fílar hér og þar um bæinn og færa sig hvergi þótt maður fari nærri. Ég komst verulega nálægt þessum, en hætti mér þó ekki of nálægt því ekki vildi ég fá lykt af bræddri síld yfir mig allan eina ferðina enn.


Gallinn við það að þeir hleypa manni svona nálægt er það að krakkar geta hent stórum steinum í þá.


Það er næstum ómögulegt að sjá hvar himinn og haf mætast.


Fallegir drangar spíra upp úr hafinu. Ég á því miður ægilegt bágt með örnefni svo þeir heita bara spírudrangar þar til annað kemur í ljós.

Húsið sem við gistum í er pínu draugalegt svona þegar allt er slökkt hérna inni enda frekar gamalt að sjá. Þegar ég kom heim aftur úr ljósmyndatrítlinu mínu var klukkan orðin sjö um morgun og þegar ég gekk inn í dimmt húsið var öskrað snögglega úr kjallaranum, ég leit strax niður og þá þar standa hvítklædda veru og ég held ég hafi aldrei komist eins nærri því að fá hjartaáfall og akkúrat þarna. Hvítklædda veran reyndist vera kona nokkur frá Austurríki og var að koma úr sturtu, ívafin handklæði. Ég átti gott spjall við hana og mann hennar áður en ég hélt í háttinn... fínasta fólk.

Hér er svo mynd af leiðinni sem við fórum í dag: