Óhappabloggið

Hann er nokkuð merkilegur skal ég segja þér!
Mig dreymir sárasjaldan... Þ.e.a.s. ég man sárasjaldan hvað mig dreymdi þegar ég drullast til að vakna. En það er sagt að okkur dreymi ALLTAF þegar við sofum. Það var reyndar einu sinni sagt að okkur dreymdi ekki í lit heldur, en það var síðan sannað að það væri þvæla. Draumfarir mínar man ég langoftast þegar ég legg mig á daginn. En drauma sem mig dreymir á næturna hef ég aldrei munað nema þá örfáu sem ég hrekk upp af í svitabaði eða þá sem að endurtaka sig í sífellu nótt eftir nótt.
Slíkan draum dreymdi mig eitt sinn í hálft ár á hverri einustu nóttu, og þegar mig dreymir á nóttunni þá er ég fullkomlega meðvitaður um að mig sé að dreyma. Sú vitneskja opnar vissar gáttir og ég get gersamlega brotið í þeim öll náttúrulögmál. Flogið, látið hluti hverfa, labbað í gegn um veggi og aðrar fyrirstöður, kafað klukkustundum saman án alls útbúnaðs, vaknað og endað drauminn og hafið nýjan þegar mér sýnist og ég á reyndar ennþá eftir að prófa að fara út í geim. Þetta hljómar allt saman rosalega gaman, en ekki í þessum síendurtekna draumi. Draumur þessi átti sér stað úti í etthvers konar grófsendinni, appelsínugulri eyðimörk með röku loftslagi. Blákennd þoka lá þétt yfir henni allri og það eina sem var á öllu svæðinu voru eftirfarandi hlutir:

-Ca. þriggja metra djúpt vatn sem var ekki meira en tíu metrar í þvermál þar sem mest var.
-Járnrör og stokkur úr krómuðu járni voru ofan í vatninu.
-Eins konar áhorfendabekkur var öðru megin við vatnið. Hann virtist vera úr gegnheilum marmara.
-Þrír trébitar gnæfðu yfir vatninu andspænis áhorfendapallinum, þeir virkuðu svona eins og eitthver hefði byrjað á því að gera yfirbyggingu yfir vatnið en aldrei komist lengra en þetta.

Ég prófaði ALLT sem mér datt í hug þarna. Fyrstu skiptin sem mig dreymdi þetta skoðaði ég mig aðeins um svæðið og fór síðan og slappaði af í vatninu og vonast til að eitthvað spennandi gerðist. En ólíkt venjulegum draumum þá gat ég hvorki vakið sjálfan mig né farið í gegn um hluti. Í hvert sinn sem mig dreymdi þennan draum tók draumurinn oft svona tvo daga að líða, jafnvel þótt ég svæfi bara í sex klukkustundir.
-Eftir að vera orðinn leiður á því að hanga þarna á þessu undarlega svæði ákvað ég bara að labba út í þokuna og sjá hvort ég finndi ekki eitthvað þorp eða eitthvað annað til þess að berja augum. Ég labbaði alltaf í svona 10 mín og þá var ég kominn aftur þar sem ég byrjaði... reyndi aftur og gætti þess varlega að labba í beinni línu... það sama skeði, aftur á byrjunarreit.
-Því næst ákvað ég að reyna að fljúga beint upp í loft og sjá hvað himingeimurinn bæri í skauti sér... ég flaug beint upp í þokunni og sá ekkert lengi vel, en síðan sá ég mér til mikils hryllings sama svæðið fyrir ofan mig og það sem ég tókst á loft af! Þetta gerðist sama þótt ég flygi beint upp eða á ská.
-Eftir að fjúga um eins og eitthvað gerpi svo klukkustundum skipti varð ég leiður á því líka. Ákvað ég því að fara að djöflast í krómaða járnadraslinu á botni vatnsinns. Endaði ég á því að grafa skurð meðfram annari leiðslunni sem úr/í stokkinn lá. Þetta hélt mér uppteknum heillengi þar til skurðurinn endaði aftur í stokkinum á sama svæði og sá ég, mér til mikils óhugs, að upphaf skurðarins var þarna hinum megin við vatnið.
-Eftir að hafa setist niður og ruggað mér eins og geðsjúklingur í smá stund fann ég stein og byrjaði að höggva niður einn stauranna, þegar eftir að hann féll gerðist ekkert... ég veit reyndar ekkert við hverju ég var að búast, heh. Steinninn vann ekki á áhorfendabekknum.
-Ég prófaði að klifra upp einn staurinn og henda mér fram af til að sjá hvort ég vaknaði ekki í fallinu eins og maður gerir oftast þegar maður fellur úr talsverðri hæð í draumi, en ég lenti bara og það var allt annað en þægilegt. :/
-Á endanum var ég bara farinn að leika mér í sandinum eða rista eitthvað út í einn af tréstaurunum þangað til ég vaknaði, en þá átti ég eftir að fá að dúsa þarna í ca. 180 skipti í viðbót, oft lengur en í einn dag í senn.
Í dag er ég feginn að vera laus úr þessari andlegu prísund og tek svokölluðum martröðum opnum örmum hvenær sem er.

Það eru sem betur fer liðin nokkur ár síðan síðasti svona draumurinn hélt mér föngnum. Í dag dreymir mér engu að síður undarlega miðað við hvernig ég hugsa. Þetta eru svona ævintýradraumar (fantasy), fullir af göldrum, tröllum, álfum, drekum, einhyrningum, djöflum, jötnum og öðrum álíka kynjaverum. En ég er annars verulega lítið hrifinn af þessum ævintýraheimum öllum saman.
Fyrir svona mánuði síðan dreymdi mig að ég væri eitthver allt annar en ég. "Ég" var greinilega staddur í framtíðinni og allt í kring um "mig" var svona eins og það væri gert með góðri tölvugrafík, þar á meðal "ég" sjálfur. Eitthvern vegin komst "ég" að því að kristalverksmiðja í borginni væri gátt til helvítis og áætluðu starfsmenn hennar heimsyfirráð. "Ég" þurfti að kljást við djöfullegar leðurblökur sem spúðu eldi, andsetið fólk og svo ekki sé minnst á djöflana og "hundana" þeirra sem virkuðu eins og eitthvað slímugt sem klippt var úr Alien kvikmynd. Ég vaknaði áður en draumurinn endaði samt. :/
Núna dreymdi mig að ég vaknaði skyndilega upp í Valhöll og væri þar sá fyrsti nýliði sem þangað hafði komið í nokkurhundruð ár. Ég barðist síðan við víkinga og eitthvað skaðræðis kvikindi sem að fengi meistara HR Geiger til þess að hrylla sig. Þetta kvikindi beit mig síðan í hálsinn eftir frekar einhliða bardaga og vaknaði ég með hjartað í buxunum samstundis. :P
-Ég skrifaði þennan draum nákvæmlega niður og ætla mér að gera stóra myndasögu úr honum þegar ég er búinn að laga hann til aðeins. Kem líklega til með að byrta hana á netinu, kanski fæ ég hana gefna út... hver veit?