Óhappabloggið

Það er drungalegt veður þegar við loks klöngrumst á fætur. Rigning og þoka... Þótt mér þyki þokan að flestu leyti slæm ljósmyndalega séð, þá skreytti hún landið með dásamlegri dulúð. Við kvöddum Önnu og fjölskyldu með þökkum og héldum af stað. Í þokunni úti í íslenskri nátturu þykir mér fá tónlist eins viðeigandi og Boards of Canada og voru þeir því ráðandi í iPodinum í dag. Á milli Húsavíkur og Kópaskers liggur vegur sem Aggi hefur döbbað nafninu Helvíti og ég verð að taka undir með honum, að aka þetta á kaddanum jafnaðist á við að aka eimreið yfir apalhraun.


Aggi, við Jökulsá á fjöllum.

En við komumst þetta með þolynmæði og hálsríg, tókum smávegis rúnt um Kópasker og afréðum svo að sjá Raufarhöfn líka, svona fyrst hvergi fékkst heitur matur á Kópaskeri þar sem bensínstöðin sem þar er stödd skv. Vegahandbókinni 2006 virðist hafa verið brottnumin af geimverum... Eftir stendur lítill kamar og þvottakústaaðstaða.


Kópasker.


Ég, spakur á rúntinum.


Melrakkasléttan í þokunni.

Á Raufarhöfn var hægt að komast í heitan mat á Hótel norðurljósum og fengum við okkur búrger sem ég set hér með í annað sæti yfir bestu búrgera landsins (annað sætið prýðir einnig staðurinn Kidda Rót sem er á Hveragerði). Við áttum gott spjall við eiganda hótelsins sem sagði okkur skemmtilega sögu af því hvernig kaleikurinn í kirkjunni hafnaði þar, en upp úr 1930 strandaði bátur skammt undan Raufarhöfn og fóru menn um borð og tóku ýmislegt ófrjálsri hendi. Þar á meðal grip nokkurn sem virtist vera skál sem stóð á þremur byssum. Náunginn sem gripinn tók fékk síðan samviskubit og gaf kirkjunni gripinn og var hann notaður sem kaleikur alla tíð síðan og gegnir því hlutverki enn þann dag í dag. Þetta er svo sum ekki í frásögur færandi nema hvað að áhugamaður nokkur um lógó og merki rekur augun í merkilegt tákn á bikarnum og teiknar það upp og sendir út fyrirspurn um hverjum táknið tilheyrði. Fékk hann til baka svar um að þarna væri kominn í leitirnar verðlaunabikar sem veittur er fyrir keppni í skotfimi selfangara í Noregi... Og Raufhefningar hafa sopið seyðið úr honum síðan þá. Ég veit ekki með þá, en mér hefði liðið hálf asnalega við þessa uppgötvun. :P


Skammt frá vitanum á Raufarhöfn.

Svo ókum við um og tókum myndir og vonandi verður betra skyggni á morgun og helst betra veður, því það er hérna staður sem mig langar að skoða, en þangað er 45 mín labb (+45 mín til baka + amk klukkustund í að skoða). Þar er að finna eyðibýli sem situr á rifi og sjórinn ber í það og það mun senn hverfa í hafið. Einnig er þar gamalt skipsflak og fleira sem ég mun fá gæsahúð yfir.


Annað tveggja eyðibýla sem við fundum út frá leiðbeiningum mannsins á Hótel norðurljósum.


Hér er svo hitt eyðibýlið.


Og svo inni í því.


Hérna er svo Rauðinúpur.... í þoku. :/

En við erum búnir að hreiðra um okkur á Kópaskeri og verðum þar í nótt. Við héldum reyndar að gistiheimilisrekandinn væri að gantast þegar hann sagði að við þyrftum að panta því það væru amk 6 manneskjur á leiðinni plús við Aggi. Nibb, hér eru 6 manneskjur plús við Aggi, öll herbergi í notgun. o_O

Og svo leiðin sem við fórum í dag... Eitthverra hluta vegna er Kópasker ekki á kortinu mínu.